Een ijsclub opgericht
Deze ijsclub werd geboren zoals bijna iedere vereniging tot leven komt.
Een aantal enthousiaste mensen steekt de koppen bij elkaar en belegt een bijeenkomst.
Het gezelschap, dat werd aangeduid als comité riep een vergadering bijeen op dinsdag 1 februari 1917 om 7 uur in het plaatselijke café “ De Pynas”. IJsclubs zijn net als sommige vogelsoorten: Wintergasten. Ze worden actief als het koud is. In de zomer verneem je ze niet. Het was in februari 1917 niet alleen een donker jaargetijde, maar ook een donkere tijd, zo midden in de eerste wereldoorlog. Het comité bestond uit vier mensen, n.l. J.M. van der Vlugt, timmerman, N.H. van Holstein, koopman, A. van den Berg Jz., winkelier en T.H. Ouweleen, fabrikant.
De heer van der Vlugt sprak de aanwezigen toe. Uit het verslag blijkt, dat er een “talrijke opkomst” was. De tijd was kennelijk rijp voor een ijsclub in Maasland. Geen wanklanken, met algemene stemmen werd besloten tot het oprichten van een ijsclub. Meteen werden zaken gedaan, want er moest een bestuur komen dat handelend kon optreden. Naast de 4 initiatiefnemers werden gekozen: de heren G.P. Valette, notaris, Ph.J. Buijnink, koopman en J.G. de Baan, timmerman.
De heer van der Vlugt bleef de vergadering leiden. De heer Valette stelde voor het erevoorzitterschap aan te bieden aan de heer M. van der Lely, burgemeester van Maasland. Een goede verhouding en nauwe contacten met de plaatselijke overheid zijn voor een vereniging nooit slecht. Drie kersverse bestuursleden werden onmiddellijk met dit verzoek naar de burgemeester gestuurd. Die woonde immers niet ver van De Pynas af. De vergadering wachtte intussen en werd even geschorst. Weldra waren de afgevaardigden terug met een goede boodschap “Dat ’t den burgemeester aangenaam was en hij zijn medewerking toezeide”.
Er werd nog meer gedaan die avond. Een vereniging moest immers een naam hebben. Dat werd, en is nog steeds IJsclub “Maaslands IJsvermaak”. De contributie werd vastgesteld op 1 gulden per jaar. Maar liefst 35 personen meldden zich direct als lid; een fors begin. Het voorlopig bestuur werd gemachtigd de geleende statuten te wijzigen, aan te passen en Koninklijke goedkeuring te vragen, zodat de ijsclub rechtspersoonlijkheid kreeg.
Het bestuur wist van geen ophouden, vergaderde door en verdeelde de bestuursposten. De heer G.P. Valette werd de eerste voorzitter en J.M. van der Vlugt vicevoorzitter en hoofd baancommissaris, een zeer belangrijke functie bij een ijsclub. A. van den Berg was secretaris en Ph.J. Buijnink ging de financiën beheren. De overige bestuursleden kregen de post van baancommissaris. De leden van de ijsclub zouden op de baan herkenbaar zijn aan een driehoekig kaartje met hun naam.
De concept statuten waren al klaar en goedgekeurd door de hiertoe gemachtigde bestuursleden. Reeds op 12 maart 1917 verwierven deze statuten en het huishoudelijk reglement de Koninklijke goedkeuring en was de vereniging officieel erkend.
De IJsbaan
Het doel van de ijsclub was natuurlijk duidelijk n.l. “schaatsen”. In artikel 2 van de statuten werd dat nog eens duidelijk uiteengezet: “het schaatsenrijden op de openbare ijsbanen in de omtrek van Maasland zo aangenaam en gemakkelijk mogelijk te maken”.Het aanleggen van een eigen baan bleek een moeilijk te verwezenlijken ideaal. Maasland had te veel natuurlijke wateren, vlieten en poldersloten en ondergelopen weilandjes die uitstekend geschikt waren voor de schaatssport.
Bij goede winters werd er gebruik gemaakt van het ondergelopen land van boer J. Doelman, waar kortebaanwedstrijden, en kinderfeesten werden gehouden. Soms was er te weinig water op het land of zakte het water onder het ijs, waardoor de baan onbruikbaar werd. Gelukkig waren er bij aanhoudende vorst altijd de vlieten, waar dan regelmatig wedstrijden gehouden werden.
Nadat het land van Doelman in onbruik raakte werd de vliet langs de Kerkweg steeds meer de vaste ijsbaan van de ijsclub. En met het overgenomen materiaal van de opgeheven ijsclub van Maassluis waaronder een ijsschaaf en een ijstent konden hier jaren lang diverse wedstrijden georganiseerd worden.
In 1963 werd het sportveld tussen de R.K. kerk en de kluiskade gehuurd en door zelfwerkzaamheid is hier een ijsbaan aangelegd, waar ook weer de oude overgenomen ijstent dienst deed. Helaas was deze locatie ook tijdelijk omdat het perceel bestemd was voor de bouw van het Dienstencentrum. Maar het bestuur besefte dat een baanloze ijsclub niet meer acceptabel was, dus zag men uit naar een andere baan.
In 1970 kon het bestuur een perceel huren aan de Koningin Julianaweg en in diezelfde winter op 27 december kon deze baan al geopend worden. Later in 1986 werd de oude ijskeet vervangen door een echt clubgebouw en in 1987 kon de vereniging met behulp van de gemeente en een aantal schenkingen van bedrijven en particulieren de grond aankopen. En zo beschikte Maaslands IJsvermaak na 50 jaar zonder een eigen baan en na bijna 20 jaar met een gehuurd terrein, nu over een eigen ijsbaan.
Als aandenken aan deze gebeurtenis onthulde de toenmalige burgemeester Bloemendaal aan de Koningin Julianaweg een in metaal uitgevoerde gestileerde schaatser op een betonnen sokkel, met daarop de namen van alle sponsors. De toen 70 jarige ijsclub kon nu meer dan voorheen “het schaatsenrijden op de openbare ijsbanen in de omtrek van Maasland zo aangenaam en gemakkelijk mogelijk te maken” ook werkelijk waarmaken.
Het clubgebouw daterend uit 1986 was na 30 jaar gebruik aan vervanging toe. In 2017 is begonnen met de bouw van een modern nieuw onderkomen welke buiten de ijsperiode ook door andere verenigingen kan worden gebruikt. In 2018 is deze officieel door MIJV voorzitter Marien van Eijmeren en toenmalige burgemeester van Midden-Delfland A.J. (Arnoud) Rodenburg geopend.
Het daaropvolgende jaar heeft het bestuur besloten om de landijsbaan op te knappen. Het land is in 2019 opnieuw geëgaliseerd en voorzien van een water op- en afvoersysteem. In het voorjaar van 2020 is het gras ingezaaid en is ook deze fase afgerond.
Tochten.
Na de bevrijding in 1945 benoemde het bestuur een commissie die de opdracht kreeg dorpentochten te organiseren. Deze commissie bestond uit de leden P. Boekestijn, A.P. Chardon, Jac. van Tricht, J. Voordijk, dokter J.W.D.C. Marck en bestuurslid J. Mosterd.
De eerste voorbereide dorpentocht in de winter van 1945-1946 ging echter niet door als gevolg van allerlei misverstanden. Maar een jaar later, tijdens de lange winter van 1946-1947 lukte het wel. Een geslaagde tocht van 60 kilometer voerde door het hele Westland. Marinus Boekestijn legde de afstand af in de winnende tijd van 2 uur en 22 minuten. Pas in 1950 waren de omstandigheden gunstig voor een nieuwe editie van de Tiendorpentocht ( zoals de tocht toen werd genoemd) 28 januari was de grote dag, maar op het laatste moment bleek het ijs in Wateringen en Kwintsheul te slecht, zodat de route gewijzigd moest worden. Om aan de geplande 60 kilometer te komen nam men de route Zuidgaag, Oostgaag, Nieuwe Vaart en de Middelvliet in de tocht op. Winnaar werd Nico Olsthoorn uit Maasdijk. In 1954 werd voor de derde maal de tocht verreden en de winnar was de Maaslander Jaap van der Lely in de tijd van 2 uur en 31 minuten. En in 1956 werd deze voor het laatst gehouden winnaar toen was Anton Verhoeven uit Dussen en tweede werd Jaap van der Lely.
Tegenwoordig is deze tocht overgegaan in de Westland Toertocht die georganiseerd wordt door: Maasland IJsvermaak, IJsclub Vlietland uit Schipluiden, IJsclub Eendracht uit Naaldwijk, D.V.IJ.C. uit Vlaardingen en Hard gaat-ie uit De Lier.
11 Stedentocht
Natuurlijk is de tocht der tochten ook door leden van MIJV verreden vooral de versies van 1985 en 1986 evenals die van 1997 zijn door veel leden van de trainingsgroep die werd opgericht in het 1979, met goede resultaten uitgereden. Ook is er door een aantal leden deel genomen aan de wedstrijd, en niet geheel onverdienstelijk.
1940 16e P. Boekestijn, Maasland, 53 min na de winnaar
1941 9e P. Boekestijn, Maasland, 28 min na de winnaar
1956 14e Jaap van der Lely, Maasland, 36 min na de winnaar
1963 22e Jaap van der Lely, 31 jaar, startnr 288, tijd: 12 uur en 7 min
1985 57e Ruud Christoffers, Vlaardingen, 27 min en 18 sec na de winnaar
1986 172e Ruud Christoffers, Vlaardingen, 1.08.19 na de winnaar
De Trainingsgroep.
In 1979 werd de training nog serieuzer aangepakt. Er kwam een trainingsgroep begeleid door T. Wildeman, J. Rikken, J. van der Lely en de bestuursleden P. van Dijk en J. van Tricht. De groep had in het begin drie trainers, N. Borsboom, Win de Graaf en Jaap van der Lely en later aangevuld met Jan Gores en Herman van der Lugt. De groep kreeg binnen de vereniging een zelfstandige status met een eigen kas en jaarverslag. Ieder jaar brengt de coördinator verslag uit tijdens de jaarvergadering van de ijsclub. De “droogtraining” begon reeds in augustus in het sportpark “De Commandeur” en later ook op de nog droge ijsbaan van Maassluis aan de vlaardingsedijk. De verschillende groepen trainen tijdens het schaatsseizoen 5 á 6 avonden evenals zaterdagochtend op de kunstijsbaan “De Uithof” in Den Haag. Tegen het eind van het seizoen wordt op een vroege zondagochtend het clubkampioenschap verreden. Ook gaf deze groep een aantal maal per jaar een clubblad uit maar met de komst van internet is aan deze vorm van communicatie in 2008 een eind gekomen.
In 1990 werd deze trainingsgroep uitgebreid met een skeelergroep (nu een Inline Skate Groep) ook deze groep heeft een eigen bestuur en een zelfstandige status binnen de club. Door de komst van deze vorm van trainingen werd er steeds minder aan de droogtraining gedaan zodat deze naar de achtergrond verdween. De trainingen van deze Inline groep vinden plaats op de wielerbaan van de wielrenvereniging “de Coureur” aan de vlaardingsedijk. Ook is er een wedstrijdcompetitie waarin een aantal wedstrijden georganiseerd worden waarin men onderling kan strijden naar het clubkampioenschap. Het eind van dit Inline seizoen wordt afgesloten met een jaarlijkse feestavond.
Voor beide groepen is er een pagina met informatie, nieuws en wedstrijdverslagen op deze site aanwezig via het keuzemenu.